ข้อสามของการเปิดร้านอาหาร.. บริหารงานการเงินแยกให้เป็นสัดส่วน บางร้านขายดี๊ดี แต่ขายเสร็จนับเงินได้ผลกำไรน้อยมากด้วยเหตุใด จะคิดว่าบริษัทนานา เขาต้องมีฝ่ายการคลังหรือ?
ฝ่ายนี้เด่นต่อบริษัทหากจะเปิดร้านอาหารแน่ๆเพราะถึงขายได้มากเท่าใดแต่เรียกคิดเงินมิได้ไม่ก็นำเงินไปใช้ในด้านอื่นๆ ที่ไม่สร้างผลประโยชน์หุ้นส่วนอาจอยู่มิรอด
สำหรับเปิดร้านอาหารขนาดเล็ก นี่เป็นข้อสงสัยโลกแตก ถ้าคุณไม่มีข้อบังคับวินัยการคลัง หัดทำงบประมาณง่าย แบบที่เราเคยเล่าเรียนตอนเด็กๆ มียอดสองฝั่งรายได้พร้อมทั้งค่าใช้สอย หักลบกันคือดอกผล เราจะรู้สึกเลยว่า เราจับจ่ายใช้สอยในเรื่องไม่ขาดไม่ได้หรือไม่
บางท่านขายไปซื้อโน่นซื้อนี่มากินก็ตามใจปาก ขายได้ยิ่สิบซื้อร้อย เห็นสลากกินแบ่งมาขายซื้อเลขชุดวาดหวังมีเงินมีทอง จับจ่ายยาสูบ เบียร์ ขายสำเร็จแวะพากันไปทานเอ็มเค ซื้อโน่นซื้อนี่ในห้างสรรพสินค้า นี่เรียกว่าปราศจากกฎเกณฑ์ในการคลัง ขายคล่องแต่ไร้วันร่ำรวย!
การโฆษณาประโคมข่าวสำหรับร้านอาหารขนาดย่อม จะให้กินฟรีวันเปิดร้านอาหาร จ่าย 10 เพิ่ม 1 กระไรก็ว่ากันไป อย่าเพียรสร้างปรปักษ์แม้ว่าจะคือร้านค้าคู่ปรับ เพราะเรามาปล่อยของไม่ได้มาแส่หาเรื่องเข้ากับใคร ยิ้มแย้มแจ่มใสพูดมากช่างคุย แบบอย่างเจ๊กเขาว่า “ยิ้มแป้นไม่เป็น…อย่านึกเปิดร้านอาหารขายของ” โดยเหตุนั้น ยิ้มแฉ่งเข้าไว้เถอะมิเสียสตางค์มีแต่ได้สตางค์..เชื่อสิ